PAWILON EDUKACYJNY

     Projekt jest rozbudową zabytkowego budynku, który obecnie służy jako wydział architektury. Rozbudowa ma na celu stworzenie wielofunkcyjnej przestrzeni, która będzie wykorzystywana do wystaw, edukacji oraz jako miejsce wypoczynku między zajęciami.

     Podcieniowe dziedzińce były powszechne w tej części Polski, co można zauważyć w budynkach takich jak Zamek Królewski na Wawelu. Wybór łuków w tamtych czasach wynikał z ograniczeń związanych z używaniem cegieł. W przeciwieństwie do betonowych nadproży, cegła nie może zamknąć otworu w linii prostej, co wymaga zastosowania łuków, aby wykorzystać siły ściskające wzdłuż krzywizny. Choć Pałac w Łobzowie ukrywa swoją ceglaną strukturę pod tynkiem, celowe użycie cegły w nowo zaprojektowanym budynku jako głównego elementu jest hołdem dla oryginalnego materiału budowlanego. W duchu mądrości Louisa Kahna, że "cegła nie lubi być malowana" i "cegła lubi łuk", projekt celebruje wrodzone cechy murarstwa. Skupienie się na łukach wykracza poza samą estetykę formalną; stają się one integralnymi elementami konstrukcyjnymi kształtującymi cały budynek. Takie podejście, podkreślające zrozumienie i wykorzystanie materiałów na podstawie ich naturalnych właściwości, stanowi cenną lekcję dla przyszłych architektów.

     Ostatnio koncepcja kontekstu była nadużywana w krytyce architektonicznej, a architekci zinstytucjonalizowali tę koncepcję, stosując metodologię projektowania opartą na analizie otoczenia, w którym znajduje się projekt. Dla tych, którzy praktykują taką metodę, architektura staje się prostym wynikiem tej analizy: budynek praktycznie powstaje pod dyktando kontekstu. Zrozumienie relacji między miejscem a architekturą w ten sposób oznacza ustanowienie hierarchicznego porządku, który zapewnia harmonijną interakcję między nimi. Używanie tych samych materiałów budowlanych, stosowanie podobnych technik, zawsze wydawało się najbardziej szanującym sposób współistnienia z istniejącym kontekstem historycznym. Ale użycie quasi-historycznych materiałów budowlanych i technik, takich jak łuki i cegła, nie wyklucza współczesności formy architektonicznej, tworząc tym samym kontrapunkt, który stanowi o atrakcyjności projektu.